– minimalny wymiar króliczej klatki to 100 x 40 x 40. Klatka musi stać stabilnie na podłodze z dala od przeciągów i źródeł hałasu. Klatka powinna mieć drzwiczki, przez które królik będzie mógł swobodnie wchodzić i wychodzić. Górę klatki należy zabezpieczyć kocykiem lub dywanikiem, żeby uniknąć nieszczęśliwych wypadków, np. złamania łapy o pręty klatki;

– królik potrzebuje dużo ruchu, dlatego powinien mieć możliwość swobodnego wybiegania się poza klatką minimum 4-5 godz. dziennie;

– w klatce należy umieścić kuwetę ze żwirkiem drewnianym niezbrylającym się lub celulozowym, paśnik na siano oraz miseczkę/poidło na wodę. Nie należy stosować żwirków bentonitowych, silikonowych, ponieważ przypadkowe połknięcie może skończyć się dla nich tragicznie. U królików nie należy używać również trocin, które mogą pylić zanieczyszczając przy tym oczy i układ oddechowy, trociny również słabo absorbują mocz;

– dno klatki można wyłożyć podkładem higienicznym, kocykiem lub dywanikiem, część królików woli jednak puste dno klatki. Wyłożenie całej klatki sianem lub żwirkiem nie jest wskazane. Zanieczyszczone odchodami siano nie powinno być przez króliki spożywane, a wyłożony na całym dnie żwirek może powodować zapalenie skóry na podeszwach skoków (pododermatitis) i jest po prostu niewygodne;

– klatkę można zastąpić kojcem/zagrodą lub całkowicie z niej zrezygnować;

– króliki często poznają świat ząbkami, dlatego należy zabezpieczyć mieszkanie przed ewentualnymi zniszczeniami oraz trującymi roślinami (kable można schować w plastikowe lub metalowe peszle);

– aby zapewnić królikowi rozrywkę należy zaopatrzyć go we wszelkiego rodzaju domki i tunele. Domek można łatwo zrobić z niezadrukowanego, szarego kartonu, w którym będą mogły swobodnie kopać i go podgryzać, za zabawki mogą posłużyć również rolki po ręcznikach papierowych lub papierze toaletowym.

!! Nauka korzystania z kuwety polega na regularnym wkładaniu do niej bobków. Mocz, który królik zostawił poza kuwetą, można zetrzeć chusteczką i wrzucić do kuwety.