– królik nie jest gryzoniem, należy do rzędu zajęczaków;

– króliki miniaturowe osiągają zwykle wagę od 0,8 kg do 2,5–3,0 kg w zależności od rasy;

– średnia długość życia to 8–10 lat, chociaż zdarzają się osobniki dożywające kilkunastu lat;

– młode króliki powinny zostać z matką minimum do 8 tygodnia życia;

– króliki posiadają dwuetapowy proces trawienia pokarmu – wydalają dwa rodzaje kału. Pierwszy to cekotrofy (kał nocny) formowane w jelicie ślepym, kształtem przypominają grona jeżyny, zawierają cenne związki odżywcze, króliki wyjadają je prosto z odbytu, dlatego u zdrowego królika nie powinniśmy ich widzieć. Cekotrofy są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego, dlatego nie należy zabraniać im ich zjadać! Drugi rodzaj kału to okrągłe, suche bobki;

– optymalna temperatura otoczenia dla królika wynosi 18–22 stopnie Celsjusza, króliki źle znoszą upały, nie wolno ich przegrzewać, latem podczas upałów należy zapewnić im zacienione miejsce, w którym będą mogły się ochłodzić. Zbyt wysoka temperatura może spowodować udar cieplny;

– króliki nie lubią brania na ręce. Nie podnosimy królików za uszy, nogi czy brzuch. Króliki są bardzo delikatne i przez nieumiejętne podnoszenie można im łatwo zrobić krzywdę;

– króliki linieją nawet 4 razy w roku, dlatego ich futerko należy regularnie wyczesywać;

– pazurki należy regularnie przycinać;

– zęby królików rosną całe życie;

– króliki są najbardziej aktywne nad ranem oraz późnym wieczorem;

– króliki to zwierzęta stadne, dobrze czują się w parach/stadkach, zaprzyjaźnianie powinno odbywać się po zabiegach kastracji, raz zaprzyjaźnionych królików nie należy rozdzielać.

Do zdrowego i szczęśliwego życia królik potrzebuje dużo ruchu, odpowiedniej diety, uwagi opiekuna, towarzystwa oraz opieki weterynaryjnej (lekarz weterynarii musi specjalizować się w leczeniu królików).